raasbekkiesestories: Huweliksherdenking

raasbekkiesestories: Huweliksherdenking


Ronel tik die laaste punt agter die laaste sin van die voltooide manuskrip en kliek op die "print" knoppie. Sy sit vir 'n paar sekondes stil om die oomblik te waardeer. Haar bydra tot die hantering van stress in verhoudings is na twee jaar se werk afgehandel.

Die drukker staan in Andries se studeerkamer en sy staan op om die uitdruk te gaan haal. Haar gedagtes kring weg na hul sewende huweliksherdenking oor twee dae. Dit het goed gegaan as mens in ag neem hoe besig hulle alby was.

Haar voet stamp teen 'n skryfblok wat van sy lessenaar afgeval en op die mat beland het. Sy buk om dit op te tel en trek aan 'n hoek van 'n vel papier wat agter tussen die lee bladsye ingedruk is. Dis 'n liefdesgedig, aan Andries gerig maar nie onderteken nie. Die drukker maak 'n piep geluid om aan te dui dat die laaste bladsy van die manuskrip gedruk is. Sy staar eers begriploos daarna voor sy weer die woorde van die gedig lees. Dan draai sy om en gaan haal haar motorsleutels.

Sy sekretaresse beduie vir haar waar die plek is. Sy kyk deur die motorvenster na waar Andries op 'n stoel buite die restaurant sit. Haar hande bewe. Hy bestel koffie en leun in sy kenmerkende houding terug met sy een arm oor die agterkant van die stoel. Ronel wil die motordeur oopmaak toe 'n vrou met lang blonde hare en 'n tydskrif in haar hand na Andries aangestap kom. Hy wink vir haar en sy stap tot by hom en trek haar stoel nader aan syne. Sy is pragtig. Hulle blaai deur die tydskrif en Andries begin beduie asof 'n artikel hom interesseer.

Sy skakel die motor aan en ry terug huis toe. 'n Tamheid spoel oor haar en sy wonder waar sy die krag gaan kry om uit die motor te klim en tot by die voordeur te loop.

Sy sit die gedig op die eetkamertafel neer waar Andries dit dadelik sal sien, skink 'n sterk koppie koffie en gaan sit daarmee in die sitkamer. Sy probeer iets onthou oor die hantering van stress in verhoudings maar haar keel wil toetrek en sy kan skaars die koffie gesluk kry. Die horlosie teen die kombuismuur tik die sekondes af, 'n kraan in die kombuis drup elke twee minute.

Sy verstyf toe sy die motorligte teen die gordyne sien en sy motor hoor intrek. Hy sluit die voordeur oop en sit sy aktetas langs die eetkamertafel neer. Dan is daar stilte.

'Ronel?'

Sy sit sonder om te beweeg en hy skakel die lamp wat langs die rusbank staan aan. Hy staan voor haar met die gedig. Hy is lank, goed gebou en baie manlik.

'Ronel, is jy okay?' hy kom sit langs haar maar sy skuif van hom af weg.

'Kyk vir my,' sê hy en buig af om iets uit sy aktetas te haal.

'Die gedig is vir jou, dis deel van die geskenk wat ek vir jou gekry het vir ons herdenking, ek het dit vanmiddag bestel.' Hy hou die toegedraaide pakkie na haar uit maar sy vat dit nie.

'Ek het iemand gekry om die gedig te redigeer want jou skryfstandaarde is so hoog ek wou spelfoute en goed vermy. Dit sou eers more klaar wees dan sou ek dit vir jou gee saam met die pakkie,' hy glimlag 'jy weet ek kan nie spel nie.'

Sy kan hom net aanstaar.

'Ek gaan haal vir jou nog koffie,' sê hy, en stap kombuis toe.
Ronel torring stadig die pakkie oop en sien die halsnoer wat skitter in 'n spektrum van kleure onder die lamplig.

Hy hou die beker koffie na haar uit.

'Ek is jammer Andries, maar ek het nie geweet wat om te dink nie,' prewel sy.

'Ek's lus en vat jou vanaand al uit vir ete maar jy lyk te uitgeput en ons gaan mos more aand uit. Ek moet net eenvoudig vanaand die vergadering met my boekhouer bywoon, ek het dit al te lank uitgestel. Is jy okay?' hy kyk na haar met die bekende uitdrukking wat haar altyd veilig laat voel.

'Ek's heeltemal reg, ek moes weet ek kan jou vertrou,' sê sy.



Nadat hy gestort en gery het wonder Ronel lank oor die waarde van haar manuskrip, Die hantering van stress in verhoudings. Dit het haar darem onbewustelik seker gehelp dink sy. Anders het sy Andries dalk met 'n broodmes by die hek ingewag.

Die foon lui en sy staan op om te antwoord.

'Hallo Ronel, wat van ons afspraak van vanmiddag? Ek dog jy't iets oorgekom?' vra Brand, haar uitgewer.

'O, hallo Brand, daar het iets voorgeval, 'n misverstand, ek's jammer.' haar oog val op die horlosie teen die muur. 'Kan ek jou nie maar nog steeds kry by die Tavern nie?' vra sy.

'Dis reg, sien jou daar so oor 'n halfuur? Moet nou nie die manuskrip vergeet nie." lag hy.

Die Tavern is vol. Ronel soek buite na 'n tafel. Sy blaai deur die manuskrip terwyl sy wag.

'Hoe gaan dit?' Brand glimlag sy aantreklike glimlag en bestel 'n bier by die kelnerin wat hom bewonderend aanstaar.

'Dis omtrent tyd Juffroutjie, ons wag al lank hiervoor.' Hy kyk streng na haar.

'Mevrou, vir jou.' 'n lang gestalte staan langs die tafel en Ronel kyk vas in Andries se bleek gesig.

'Andries!' Ronel kan nie veel meer as dit uitkry nie.

"n Mens is natuurlik baie oplettend as jy self agter die deur staan.' Andries is woedend.

Brand staan op, 'Aangenaam, Brand Botha, Ronel se uitgewer.' Hy steek 'n hand uit, laat dit ongemaklik val toe dit nie gevat word nie en gaan sit weer.

Ronel kry haar stem terug. 'Andries, laat ek jou voorstel aan my uitgewer Brand, ons het afgespreek om mekaar vanmiddag te kry maar . . . iets het voorgeval en ek het sommer nou gou vir hom die manuskrip gebring.' verduidelik sy.

Andries bly staan.

Brand maak haastig die manuskrip oop en begin dit deurblaai asof hy net gou wil seker maak alles is daar. 'Jy's 'n gelukkige man' sê hy en hou die eerste bladsy onder die lig wat bo die tafel hang.

Andries buig af om in die skemer lig die woorde uit te maak, 'Opgedra aan my man, Andries, sonder wie dit nie moontlik sou wees nie.'

Andries sê niks byt net op sy tande en gaan sit langs haar.

Brand drink sy bier vinnig, tel die manuskrip op en groet.

Hulle sit vir 'n rukkie in ongemaklike stilte.
Dan draai sy na hom.
'Quits?' vra sy en lig haar wynglas.
'Quits.' stem hy in en tik sy glas teen hare.